Karel
Karel maakte zijn eerste duik in de ijskoude Reeuwijkse plassen in 1993 ter voorbereiding op zijn plaatsing op Curaçao. Zijn passie voor duiken bloeide pas op Curaçao op, waar hij naast een schildpad zwom, en leidde uiteindelijk tot een indrukwekkende carrière als duikinstructeur en het oprichten van een eigen duikschool na zijn pensionering.
Mijn Verhaal
Mijn eerste duikervaring ooit was in de Reeuwijkse plassen in 1993. De reden was dat ik een plaatsing op Curaçao zou krijgen en daar moest ik natuurlijk gaan duiken. Een collega marinier had zijn duikset meegenomen en ik zou onder water gaan met zijn reserve automaat. Hijzelf had een droogpak aan, ik een zwembroek. We zijn van een steiger afgesprongen en gingen onder water. Het was stervenskoud, het zicht was nul en er kwam water in mijn masker. Niet de ervaring die je onmiddellijk doet besluiten om dit vaker te doen.
Aangekomen op Curaçao de eerste weken alleen gesnorkeld maar door wat collegiale groepsdruk besloten een duikcursus te gaan volgen. De eerste duiken waren niet zo bijzonder, je moest een hoop weten van het materiaal en veel dieper dan ik kon snorkelen gingen we niet dus waarom al die moeite. Op het moment dat ik, tijdens een duik, naast een schildpad zwom en niet na korte tijd weer naar boven hoefde en een lange tijd met het dier mee kon zwemmen was ik pas verkocht. In mijn eerste West periode zo vaak als maar mogelijk gedoken, niet alleen voor cursussen maar ook, en vooral, om maar zoveel mogelijk te zien op zoveel mogelijk plekken (daar zat een hoop trial by error).
Toen ik in 1996 weer retour ging naar Nederland, inmiddels was ik divemaster geworden, gelijk duiksets aangeschaft om het duiken in Nederland op te pakken. De eerste duik aldaar was in de Vinkeveense plassen want, hadden we gehoord, daar was een wipkip, een autobus en een onderwaterhuis (Een met kettingen vastgemaakte melkcontainer of zoiets) Vlak bij het onderwaterhuis zagen we een snoek waar we weinig aandacht aan besteden. Toen we weer op de kant zaten en ons afvroegen of de enorme uitgaven voor de duiksets het wel waard waren kwam er een hele enthousiaste groep boven die elkaar high fives gaven, de reden; ze hadden een snoek gezien. Uiteindelijk werd het duiken in Nederland steeds leuker vooral omdat het gewoon mooi is om onder water te zijn.
In de periode 1996 – 2003 veel gedoken, niet alleen in Nederland maar ook in Spanje, Frankrijk (Normandië), Noorwegen en Eritrea. Na mijn terugkomst op Curaçao in 2003 kwam ik erachter dat ik overal de weg nog wist onderwater en toen besloten om duik instructeur te worden en vervolgens Instructeur trainer. In de periode 2003 2017 ook veel gedoken in de regio zoals Saba, St Eustatius, St Maarten, Martinique, Amerika Bonaire en Aruba ook zat ik toen in het Archeologische duikteam van Uniek Curaçao en doken we, soms meerdere keren per week in de Anna baai bij de SS Mediator en de Alphen.
Pas in 2007 ben ik begonnen met een duikschool, destijds bij Landhuis Daniel. In die periode ook begonnen met het schrijven van onze eerste duikgids van Curaçao. In 2011 verhuisden we naar Kokomo beach aan de Vaersenbaai.
In 2017 na mijn leeftijdsontslag na 35 jaar Korps Mariniers ben ik pas min of meer full time gaan duiken. Ik vind iedere duik nog steeds leuk, het is nog steeds een van mijn hobby’s, en bijzonder of het nu een lesduik, introduik, gidsduik of een plezierduik is. Het delen van ervaring en kennis blijf ik leuk vinden, hoeveel duiken ik inmiddels heb weet ik niet precies wel dat ik in maart 2024 mijn 1250ste nachtduik heb gedaan die heb ik wel bijgehouden. Ik hoop dat ik nog heel lang mijn kennis, ervaring maar vooral plezier kan delen en overdragen met iedereen die bij ons komt duiken.
